Boleśnie szczery portret społeczeństwa zaniedbującego matki. Obraz kraju, w którym dzieci dostają amoku z powodu kart kredytowych i oskarżają niewinnych o molestowanie, gdzie starzy ludzie umierają opuszczeni i gdzie emerytowane sprzątaczki stają się ofiarami seryjnego mordercy. Wszystkie historie są prawdziwe, a intrygująca struktura filmu, gdzie fikcja zamienia się w dokument, sprawia, że film wywołuje jeszcze więcej emocji i wzbudza kontrowersje.

Mówi reżyser: „Te historie mówią o naturze prawdy. Dowiadujemy się o czymś, a potem okazuje się, że to czego się dowiedzieliśmy może nie być prawdą. Czym więcej się dowiadujemy, tym fakty stają się mniej ważne, a ważniejsza staje się emocjonalna prawda żyjących świadków. Fakty są ważne, ale w końcu ważniejsza od nich staje się miłość i cierpienie.”