Jest rok 2016. Świat, który dotąd znaliśmy, przestał istnieć. Temperatura na Ziemi wzrosła o 10 stopni Celsjusza. Słońce – dawniej źródło życia, światła i ciepła, obróciło Ziemię w jałową pustynię i doprowadziło do długotrwałych susz, dając początek palącym jak ogień upałom. Przeszywające światło wdziera się do każdego zakamarka i nawet noce są nieznośnie jasne. Woda zanika, a kaptury i maski to jedyna ochrona przed słońcem, które parzy jak rozżarzony ogniem węgiel.

Maria wraz z młodszą siostrą – Leonie, chłopakiem – Filipem oraz napotkanym po rodze tajemniczym Tomem jadą szczelnie zakrytym samochodem w góry. Mają nadzieję, że zbierające się tam chmury przyniosą upragniony deszcz. To dla nich ostatnia szansa na ratunek. Gdy na jednak na swej drodze napotkają powalony słup elektryczny, rozpoczynie się śmiertelna walka o przetrwanie.

„Hell” to pełen napięcia psychologiczny, post-apokaliptyczny thriller, który dzięki sugestywnym zdjęciom oraz świetnie zbudowanej dramaturgii, pozwala widzom uczestniczyć w intrygującej grze z pierwotnymi ludzkimi lękami i obsesjami. Historia młodej dziewczyny, która za wszelką cenę i z narażeniem życia próbuje ratować siostrę z tragicznej sytuacji, przypomina najdoskonalsze filmy tego gatunku, takie jak: „Droga”, „Strefa X”, czy „Pojutrze” Rolanda Emmericha (który jest jednocześnie producentem filmu).

Młody reżyser – Tim Fehlbaum, zdobywca nagrody dla „Najlepszego reżysera” na MFF Filmfest w Monachium, zastosował w „Hell” szczególnego rodzaju zabieg. Za pomocą rozedrganej kamery i znakomitej ścieżki dźwiękowej, przypominającej najlepsze dokonania Depeche Mode, stworzył na ekranie w pełni realistyczną wizję spalonego słońcem świata, w którym nie można nikomu zaufać, a strach wprost czuje się w powietrzu.