Mistrzowie bombastycznego thrash metalu uderzają po raz siódmy! Machine Head udowadniają, że nie będą stać w miejscu, nie boją się wyzwań i na pewno nie zapomnieli skąd przyszli. Jak szarańcza niszczą konkurencję, w ogóle się na nią nie oglądając!

Najpierw jest nawiedzony, dość smutny śpiew Robba Flynna do urzekającej ponurością melodii, rozpoczynającej kilkuczęściową suitę „I Am Hell (Sonata In C#)”, opowiadającą o podpalaczce, dokonującej swego czynu z miłości. Temat zasugerował Flynnowi przyjaciel z zespołu, gitarzysta Phil Demmel, a Robb z ochotą go podjął. Efekt, zarówno muzyczny, jak i tekstowy, jest niesamowity. Podobnie sześć pozostałych kompozycji z krążka.

Materiał powstawał w JingleTown Studios w Oakland, rodzinnym mieście zespołu. Za produkcję odpowiadał Robb Flynn. Miksami poza nim zajął się Juan Urteaga. Muzycy wykorzystali w czasie sesji smyczki, które staczają niezwykle ciekawe pojedynki z gitarami. Mało kto w świecie ostrej muzyki waży się na takie eksperymenty. Ale twórcy kanonicznego już „Burn My Eyes” nie zwracają uwagi na to, co świat o nich sądzi. Robią to, co uważają za stosowne, to co czują i jak do tej pory z większości bitew wychodzili zwycięsko. W „Who We Are” jest chór dziecięcy, a w nim głos dają między innymi dwaj synowie Robba i syn Phila.

„Album ten jest naszą naturalną drogą rozwoju. Nie zamierzaliśmy napisać drugiej części »The Blackening«” – zapewnia Robb Flynn. „Chcieliśmy samym sobie postawić wyzwania”. Pytania o to, czy Machine Head jest w stanie pobić doskonałą płytę „The Blackening” zirytowały lidera do tego stopnia, że w efekcie… napisał jedną z najbrutalniejszych piosenek w historii zespołu – „This Is The End”. „Okazało się, że wciąż niestety nie jesteśmy w stanie napisać dobrego kawałka, który trwałby poniżej sześciu minut” – śmieje się Flynn.

Fani długość numerów na pewno Machine Head wybaczą, zwłaszcza że są niezwykle starannie dopracowane i ani przez moment nie wywołują znużenia. Maniacy thrash metalu oszaleją z radości. A jeśli zaopatrzą się w wersję limitowaną mają okazję usłyszeć, jak Machine Head interpretuje klasyczne „The Sentinel” Judas Priest oraz „Witch Hunt” Rush. A do tego dostają akustyczną wersję „Darkness Within” oraz DVD z reportażem ze studia .

„Fani zawsze szanowali nas za ryzyko, które podejmowaliśmy” – mówi Robb Flynn. Po „Unto The Locust” grono szanujących zespół bez dwóch zdań znacząco się powiększy.