Pragniemy oddać w Państwa ręce album niezwykły, rejestrację koncertu z drugiego pobytu w Polsce Marlene Dietrich.

Sala Kongresowa, zima, 1966 rok, jedna z najsłynniejszych aktorek XX wieku, ikona kina. Występ, który spotkał się z niezwykłym entuzjazmem polskiej publiczności.

„Nie mogę ci dać nic innego, prócz miłości, kochanie…” – tymi słowami popularnej piosenki amerykańskiej witała się w 1966 r. z publicznością warszawską jedna z najbardziej olśniewających gwiazd XX wieku, muza wielu zafascynowanych nią mężczyzn (i kobiet!), pełna namiętności i tajemnic, rozkwitająca naprawdę wtedy, gdy kochała i była kochana. Marlena Dietrich. To była jej druga wizyta w Warszawie. Dwa lata wcześniej witała publiczność w warszawskiej Sali Kongresowej również tą piosenką (śpiewała ją w filmie „Seven Sinners” z 1940 r, w którym z sukcesem wystąpiła wraz z Johnem Waynem). Warszawska publiczność była zachwycona. Nie tylko piosenką.

Podczas pierwszego pobytu w Polsce w 1964 r. słuchała w kulisach poprzedzających jej występ „Niebiesko-Czarnych”. Urzekła ją piosenka Czesława Niemena „Czy mnie jeszcze pamiętasz?”. Nagrała ją wkrótce za zgodą kompozytora z własnym tekstem pt. „Mutter, hast Du mir vergeben?”. Ale do Polski przywiozła dwie inne, znalezione w Ameryce. „Go Away From My Window” to wczesna kompozycja piosenkarza, kompozytora i kolekcjonera tradycyjnych ballad – Johna Jacoba Nilesa. Natomiast „Don’t Smoke in Bed” została skomponowana przez Willarda Robisona i spopularyzowana m.in. przez Peggy Lee i Ninę Simone.

Piękne, dojrzałe wykonanie kompozycji Gilberta Becaud pt. „Marie, Marie”. Marlena sięgnęła po nią w 1962 r. i nagrała ją po francusku w aranżacji wieloletniego przyjaciela i opiekuna muzycznego Burta Bacharacha. Plotka mówi o łzach w oczach Becauda po usłyszeniu jej interpretacji.