Jan Krenz Diamentowe Batuty – to album dwupłytowy, pierwszy z serii 12 albumów polskich dyrygentów, laureatów Diamentowej Batuty.

Diamentowa Batuta to nagroda indywidualna przyznawana przez Zarząd Polskiego Radia „za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia”. Laureatami nagrody są dyrygenci: Jan Krenz, Stefan Rachoń, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Krzysztof Penderecki, Kazimierz Kord, Stefan Stuligrosz, Jerzy Maksymiuk, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Tadeusz Strugała i Jacek Kaspszyk.

Jan Krenz to wybitny polski dyrygent i kompozytor. Jako dyrygent zadebiutował w 1946 w Łodzi. W latach 1947-49 był drugim dyrygentem Państwowej Filharmonii w Poznaniu. W latach 1949-1951 współpracował z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, a 1953 został dyrygentem i dyrektorem zespołu i był nim do 1968. Z orkiestrą wielokrotnie występował za granicą – od Związku Radzieckiego po Australię. W latach 1968-73 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Warszawie. Równocześnie był dyrygentem orkiestry Danmarks Radio w Kopenhadze, współpracował z orkiestrą Yomiuri Nippon Symphony w Tokio. Gościnnie dyrygował we wszystkich ważniejszych ośrodkach muzycznych, występował między innymi z Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, orkiestrą Filharmonii w Leningradzie, Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie oraz z orkiestrami londyńskimi, a także w Stanach Zjednoczonych (Detroit, Nowy Jork). W latach 1979-82 piastował funkcję Generalmusikdirektor miasta Bonn prowadząc orkiestrę Beethovenhalle. W latach 1983-85 współpracował z Radiem Holenderskim w Hilversum.

Od roku 2005 do 2008 pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie. Interpretacje Jana Krenza, to niezapomniane kreacje artystyczne. Jako kompozytor tworzył muzykę kameralną, wokalną i symfoniczną. Jest również autorem muzyki teatralnej i filmowej (m.in. Kanał Andrzeja Wajdy, Eroica Andrzeja Munka).

Jan Krenz 14 lipca 2020 roku skończy 94 lata. Jest laureatem wielu nagród, m.in. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1952), Nagrodę Państwową II stopnia (1955), Nagrodę Muzyczną Miasta Katowic (1957), dwukrotnie nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1968 i 1996), Nagrodę Państwową I stopnia (1972), nagrodę „Diamentowa Batuta” z okazji 70-lecia Polskiego Radia (1995), Złoty Medal „Gloria Artis” (2005) oraz liczne międzynarodowe nagrody za nagrania płytowe. Diamentową Batutę otrzymał podczas koncertu 28 stycznia 1995 r. w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie.

Na płycie znajdują się najlepsze wykonania utworów pod jego batutą: koncertowe wykonanie I Koncertu fortepianowego e-moll op. 11 Fryderyka Chopina z Arturem Rubinstein przy fortepianie, bisowane, premierowe wykonanie Livre pour orchestre Witolda Lutosławskiego podczas 13. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej – Warszawska Jesień́ 1969, koncertowe wykonanie I Koncertu fortepianowego d-moll op. 15 Johannesa Brahmsa z solistą Witoldem Małcużyńskim oraz Symfonia „Pożegnalna” Josepha Haydna.

Dodatkowym atutem jest obszerny, dwujęzyczny booklet zawierający słowo wstępne do albumu napisane przez Małgorzatę Małaszko, dyrektor Programu Drugiego Polskiego Radia i autorki serii Diamentowych Batut, zdjęcia Jana Krenza z różnych okresów twórczości oraz wnikliwy tekst Grzegorza Michalskiego o twórczości maestro i utworach zamieszczonych na płycie.

To wyjątkowe wydawnictwo zostało przygotowane specjalnie z okazji 95 – lecia Polskiego Radia. W tym roku jest planowane wydanie drugiego albumu poświęconego kolejnemu dyrygentowi Stefanowi Rachoniowi. Kolejne albumy z laureatami Diamentowej Batuty będą ukazywać się dwa razy w roku aż do 100 – lecia Polskiego Radia.