„Anatomia niepokoju” stanowi prawdziwą skarbnicę najróżniejszych form literackich właściwych pisarstwu Chatwina. Zawiera bardzo cenny, bo autobiograficzny, fragment „Zawsze chciałem pojechać do Patagonii”, kilka opowiadań, parę recenzji oraz esejów z pogranicza filozofii i estetyki. Wszystkie wiąże niepowtarzalny styl, a także dobór tematów.

Mamy tu więc podróże, opowieści o niezwykłych miejscach i wydarzeniach, a wszystko to podszyte strachem przed skostnieniem.

To pisarstwo wynika z niepokoju – tego niepokoju, który zmusza do ciągłego ruchu, a ruch fizyczny, ciągłe podróżowanie, i ruch myśli splatają się, dając niepowtarzalną całość.