„Ofiara” (1947) – jedna z pierwszych powieści Saula Bellowa, autora tak wybitnych ksiązek jak „Herzog”, „Przypadki Augiego Marcha” czy „Dar Humbolta” – stanowi ważny etap w pisarskim rozwoju noblisty z 1976 roku.

Bohaterem powieści jest nowojorski Żyd Asa Leventhal. Jego żona wyjeżdża na kilka tygodni do matki, on zaś pozostaje sam na sam z upalnym miejskim latem i koszmarem, który niesie ze sobą nagłe pojawienie się dawnego znajomego. Obaj brali kiedyś udział w pewnym przyjęciu, podczas którego ów człowiek pozwolił sobie na antysemickie uwagi pod adresem przyjaciela Asy. A teraz, po latach, to on obwinia Leventhala o zrujnowanie mu życia i staje się jego prześladowcą.