„Żywoty Cervantesa” są próbą metabiografii Cervantesa. Życie Cervantesa jest, być może, jedną z największych zagadek historii literatury hiszpańskiej. Bardzo niewiele wiadomo o autorze, co szczególnie dziwi, gdy weźmie się pod uwagę wielkość i znaczenie jego dzieła. Przez niemal czterysta lat czytelnicy, historycy literatury i krytycy literaccy nakładali postaci Cervantesa najrozmaitsze i często dziwne maski: od żołnierza, jeńca w Algierze, bywalca szulerni i przydrożnych gospód, defraudanta publicznych pieniędzy po niepoprawnego fantastę i marzyciela. Trapiello pisze między innymi: „Myślę, że gdyby Cervantes żył teraz wśród nas, byłby też samotnym i przegranym starcem. Widzielibyśmy go takim samym, jakim świat go wtedy widział. Niektórzy mówią, że nie: że zrobilibyśmy go akademikiem, kupili mu nowe okulary, a jego złachane ubranie przyozdobili jakimś medalem. Cóż za naiwność.” Biografia napisana przez Trapiella mówi właśnie o tych różnych wersjach życia Cervantesa: o tym, kim mógł być, lecz nie był; o tym, kim nie wiemy, że był, i wreszcie o tym, kim domyślamy się, że był.

Wpisuje się to doskonale w filozofię Trapiella: „nie ma nieciekawego albo złego życia; życie może być tylko źle opowiedziane”. W ten sposób wszyscy stajemy się postaciami niekończącej się powieści.