„Agnes niespodziewanie pochyliła się do przodu i boleśnie uderzyła głową w monitor. Przez sekundę wygaszacz migotał i drgał, a potem ekran zrobił się czarny. Agnes zobaczyła własną twarz i wpatrujące się w siebie oczy, rozszerzone nie tylko z powodu bólu czoła. Co to było? Wizja czy sen?”

To była wizja. Agnes zobaczyła Mary Newbury, w śniegu, samotną i bliską śmierci z zimna. Zobaczyła kobietę, która żyła w siedemnastym wieku. Kobietę, której życie miało się radykalnie zmienić w chwili, gdy sprzeciwiła się przyjętym normom. Walczyła o własną niezależność, założyła rodzinę, kochała i przeżyła fascynujące przygody.

Choć Mary i Agnes dzieli czterysta lat, to jednak są one ze sobą nierozerwalnie złączone czymś więcej niż tylko więzami krwi. Agnes, podobnie jak Mary, posiada pewne szczególne zdolności i to właśnie dzięki tym zdolnościom Mary będzie w stanie opowiedzieć swoją historię. Mary będzie ukazywać się Agnes w wizjach tak długo, aż nie doprowadzi swojej opowieści do końca.

Nieczęsto zdarza się nam, czytelnikom, poznać tak fascynującą postać literacką jak Mary Newbury. Na szczęście w trakcie lektury tej powieści poznajemy równie czarującą Agnes Herne, jej pra, pra, pra, prawnuczkę.

„Spadkobierczyni” jest kontynuacją cieszącej się dużym powodzeniem powieści „Dziecko czarownicy”. Podobnie jak pierwsza część, „Spadkobierczyni” posiada magiczną moc oddziaływania na umysły i serca czytelników.