„Skarpetka w ręku” a mówiąc prościej – „Krzysztof Kowalewski w garderobie”

Stara teatralna zasada mówi, że aktora najpierw trzeba poznać, potem polubić, a na końcu – chodzi się na niego. Krzysztof Kowalewski dla jednych pozostanie Panem Sułkiem, dla innych Michałem Romanem z „Misia” lub Zagłobą z „Ogniem i mieczem”, ale dla niego samego najważniejszy pozostaje teatr. Dziesiątki ról w STS-ie, Polskim, Kwadracie i Współczesnym. Za nimi, oraz za postaciami które stworzył w radio i filmie, idzie rzecz bezcenna – sympatia widzów. Dlatego Kowalewskiego się słucha, ogląda i na niego – chodzi. Ponieważ należy do coraz mniej licznej grupy aktorów pamiętających czym była garderoba aktorska, a więc miejsca w którym królowała anegdota, gdzie przekazywano tradycję teatru i pobierano lekcje rzemiosła, schronimy się tam, aby porozmawiać. Wtedy wyjaśni się skąd ta tytułowa „skarpetka w ręku”.