Zgodnie z rozkazem Eumenesa, zwinni lekkozbrojni ze wszystkich stron obrzucili pociskami konie, a nie woźniców, w mig odskakując w bok przed pędzącymi rydwanami. Przerażone bólem i gromkim bojowym wrzaskiem rumaki „nagle jakby nieokiełznane zaczęły wszędzie pędzić na oślep” (Liwiusz) – wprost na własne bojowe linie – przy czym jeden „błędny” rydwan zaraz wprawiał w zamieszanie inne wozy i cale swe otoczenie, które przecież musiało uciekać przed jego długimi, śmigającymi w powietrzu kosami. Uciekające rydwany zaraz wprawiły w zamieszanie arabską jazdę na dromaderach. Stojący w drugiej linii ludzie królewscy zrazu nie wiedzieli, co się dzieje, lecz szybko ogarnął ich lęk.