Książka profesora Wojciecha Iwańczaka to opowieść o Janie Luksemburskim (1296–1346), królu Czech (1310–1346), hrabim Luksemburga (1309–1346) i tytularnym królu Polski (1310–1335). Nie jest to biografia w sensie tradycyjnym, w postaci uporządkowanego chronologicznego wywodu. Autor posłużył się narracją w kolejnych odsłonach. Pokazał Jana Luksemburskiego w odmiennych perspektywach i kontekstach, zaprezentował różne oblicza i formy jego aktywności, by w ten sposób łatwiej było uchwycić i zrozumieć fenomen Jana Luksemburskiego, króla, który doczekał się różnorakich – często przeciwstawnych – ocen zarówno u współczesnych, jak i u potomnych.