Początek lat siedemdziesiątych XX wieku. Amerykańscy żołnierze walczą w Wietnamie, ale wciąż są jeszcze żywe wspomnienia okrucieństw drugiej wojny światowej i Holokaustu. Atmosferę zagrożenia potęguje nieustający wyścig zbrojeń.

Wydaje się jednak, że Gary Harkness jest jak najdalej od tych ponurych spraw. Z pewnością nie może uchodzić za szczególnie wybitnego studenta małej uczelni w północnym Teksasie, za to stanowi jedną z podpór tamtejszej drużyny futbolu amerykańskiego. Czas spędza na wyczerpujących treningach, które są zaledwie wstępem do prawdziwie morderczych meczów, a w wolnych chwilach wdaje się w prymitywne zabawy i przepychanki z kolegami. Ale zdarza się też, że osiłki z drużyny toczą między sobą całkiem poważne rozmowy, które nieraz przekształcają się w filozoficzne czy nawet metafizyczne dysputy. Pojawia się także dziewczyna. Pulchna Myna Corbett, zbuntowana przeciw stylowi życia swej bogatej rodziny, ucieka w świat tak zwanych zwykłych ludzi i zaczytuje się w powieściach science fiction mongolskiego dysydenta. Gary ma jednak pewną obsesję, która go niepokoi – jest nią wojna atomowa. Zna wszystkie książki na ten temat dostępne w uczelnianej bibliotece, a jego głowę wypełniają obrazy rozległych zniszczeń, przerażające statystyki, wizje cierpień i śmierci setek tysięcy ludzi.

„Mecz o wszystko” to druga z kolei – po debiutanckiej „Americana” – powieść dobrze znanego polskim czytelnikom Dona DeLillo. Po raz pierwszy została wydana w 1972 roku i nie dość, że świetnie oddaje klimat tamtych czasów, to jeszcze ani odrobinę się nie zestarzała. Wręcz przeciwnie – zachwyca świeżością stylu i wyczuciem językowego absurdu. Sugestywne opisy treningów i meczów, ostro nakreślone sylwetki graczy, trenerów, działaczy i promotorów, niezwykłe dialogi, ewoluujące od półsłówek do solennych rozważań – wszystko to daje przedsmak literackiej wirtuozerii, jaką pisarz osiągnie w swoich późniejszych dziełach.