Rozbiera je, wiąże, zapycha usta ziemią.

A potem pisze wiersz. I wysyła go do gazety…

Taki morderca istniał naprawdę. Dennis Rader z Wichita w stanie Kansas w ciągu kilkunastu lat zamordował dziesięć osób. Jego ofiarami były głównie kobiety. Szukając rozgłosu, wysyłał listy do gazet i kontaktował się z policją. Chciał, by nadano mu pseudonim, pragnął być zapamiętany jako „Morderca BTK” – skrót od określenia sposobu, w jaki zadawał śmierć: „Bind them (zwiąż je), Torture them (torturuj je), Kill them (zabij je)”.

Dennis Rader, jeden z najsłynniejszych amerykańskich seryjnych morderców, był szanowanym obywatelem, filarem swojej społeczności, wiernym lokalnej kongregacji i… przewodniczącym rady kościelnej. Do swoich listów do prasy dołączał wiersze zapowiadające kolejne morderstwa. Właśnie te wiersze doprowadziły do jego aresztowania w 2005 roku.

Wiersze Dennisa Radera zainspirowały Neila White’a – prawnika i nową gwiazdę brytyjskiego kryminału – do stworzenia fabuły powieści „Zagłuszyć krzyk”.

W prowincjonalnym miasteczku w Lancashire zostaje w bestialski sposób zamordowana córka miejscowego gangstera. Dziennikarz Jack Garrett, specjalista od reportażu sądowego współpracujący z lokalnym tabloidem, otrzymuje od naczelnego zlecenie na artykuł na temat tej zbrodni. I odkrywa, że kilka tygodni wcześniej taki sam los spotkał córkę miejscowego policjanta.

Rozpoczyna dziennikarskie śledztwo – niezależne, a często wbrew policyjnemu, które prowadzi Laura McGanity, sierżant z wydziału zabójstw, a prywatnie narzeczona Jacka.

Wkrótce Garrett dostaje pierwszy list od mordercy – z tajemniczym wierszem.

Im bardziej zagłębia się w sprawę, tym więcej ryzykuje.

Mafijny boss chce sam wymierzyć sprawiedliwość zabójcy córki i zmusić Jacka do współpracy.

Policja usiłuje wykorzystać jego kontakt z mordercą. Lecz okazuje się, że trop prowadzi na posterunek. Zbrodniarz obserwuje każdy krok Jacka i Laury. I już wybrał swoją następną ofiarę…