Kim była naprawdę Zelda Fitzgerald, która stała się legendą swoich czasów?

Muzą, która ostatecznie zniszczyła Francisa Scotta Fitzgeralda?

Czy ofiarą, której talent wykorzystał?

„Zelda wciąż fascynuje, bo fascynuje nas odwaga, fascynują nas ludzie, którzy nie mieszczą się w ramach, którzy przekraczają granice. Zelda Fitzgerald była niezwykłą kombinacją delikatności i siły, a jej historia jest zarówno tragiczna, jak i podnosząca na duchu.”

Tak pisze o swojej bohaterce Therese Fowler. „Z. Powieść o Zeldzie Fitzgerald” łączy fakty z fikcją literacką i przekształca je w fascynującą opowieść o buntowniczej, kontrowersyjnej i wrażliwej kobiecie, która była dla autora Wielkiego Gatsby’ego miłością i inspiracją.

To opowieść o Zeldzie, jaką mogłaby opowiedzieć ona sama.

W roku 1918 piękna i beztroska siedemnastoletnia Zelda Sayre spotyka porucznika Francisa Scotta Fitzgeralda. Lekkomyślny młodzieniec bez pieniędzy, za to z aspiracjami, by zostać słynnym pisarzem, nie jest odpowiednim kandydatem do ręki młodej damy z Południa. Lecz gdy w 1920 roku jego pierwsza powieść odnosi sukces – i wywołuje skandal – biorą ślub.

Zelda rozpoczyna życie jakże inne od tego, jakie znała – wśród literackich elit Nowego Jorku i Paryża epoki jazzu i „straconego pokolenia”. Lecz ich małżeństwo okazuje się niełatwym związkiem. Zelda pozostaje w cieniu swojego sławnego – a czasem niesławnego – męża i rozpaczliwie walczy, żeby zaznaczyć swoje miejsce w jego świecie. A jednak ich uczucie trwa – przez rozstania i powroty, okrutną chorobę psychiczną, aż po tragiczny koniec. I dowodzi, jak wielka jest siła miłości…