Drugi tom opowieści o saskim rodzie Billungów, wysoko urodzonych i żądnych władzy krewnych cesarza Ottona I, jest kontynuacją i domknięciem części pierwszej „Wichman. Krucjata”. Barwny fresk Europy X wieku wypełniają postaci niezwykłe: szpiedzy i agenci, rycerze niemieccy i francuscy, skandynawscy i słowiańscy wojowie, pogańscy kapłani, kupcy, handlarze niewolnikami, bankierzy, ludzie wszelkich nacji i wyznań, duchowni Kościoła katolickiego: od zdeprawowanego papieża, przez archidiakona narkomana i dewianta, po skromnego i doskonale wykształconego medyka. Plejada europejskich książąt i monarchów dopełnia ten średniowieczny teatr, w którym królują intrygi, mściwość i nieustanne lokalne wojny o wpływy. Fikcja literacka jest mocno osadzona w realiach ówczesnej rzeczywistości i prowadzona w zgodzie z faktami.

Bracia Wichman i Ekbert Billungowie, przywróceni do łask cesarza Ottona I, ale odsunięci od życia publicznego, spędzają czas w Wichmannsburgu. Przybywa do nich Cieszymira w towarzystwie trzech duńskich wojów, prosząc o pomoc w odbiciu ukochanej Wichmana z rąk okrutnego Skalla Białego Smoka, przywódcy berserków, który wypowiedział posłuszeństwo duńskiemu władcy. Drużyna wyrusza do Danii. Wykorzystuje to stryj Herman, który wszelkimi sposobami stara się unieszkodliwić bratanków, organizując zasadzki i knując oszczercze intrygi. Sam Billung senior ma kłopoty w swoim zamku, gdzie wszystko wskazuje na zadomowienie się Antychrysta.

Gero, margrabia Marchii Wschodniej i jedyny sojusznik prześladowanych braci, powierza Wichmanowi misję nękania Słowian na terytorium za Odrą. Billung z żoną Cieszymirą osiada w grodzie Wieletów, Radogoszczy, gdzie rośnie w siłę i podsyca w sobie książęce ambicje. Postanawia sięgnąć po dziedzinę Mieszka I. Nadchodzi rok 967…