„Piękna bestia” nie jest klasyczną biografią, ponieważ autor nie stara się w wyczerpujący sposób opowiedzieć o losach Marlona Brando. Koncentruje się przede wszystkim na ciemnej stronie osobowości aktora, nie próbując mitologizować jego postaci. Miał wszystko: kobiety, pieniądze, sławę, urodę – urodę niewiarygodną, boską, nierzeczywistą. Sypiał z najpiękniejszymi kobietami, był pożądany przez najsławniejszych mężczyzn. Był gwiazdorem nad gwiazdorami, największym aktorem wszech czasów, miał swój raj na otwartym oceanie. Mógł być szczęśliwy. Mimo to jego życie było nieustannym poszukiwaniem nieszczęścia. Przyczyniał się do samobójstw, siał strach, gardził swoją profesją, kręcił słabe filmy i – ostatecznie – zmarnował swój talent. Stał się otyły, skryty, wyalienowany. Końcówkę życia spędził u boku gosposi. Jego syn był mordercą, a córka powiesiła się na psiej smyczy. W życiu Marlona Brando jest tylko mrok. Ta książka nade wszystko nie jest biografią.