Jest rok 1880, do redakcji wydawnictwa zgłasza się mężczyzna z propozycją wydania kryminału. Redaktor jest początkowo niechętny, ale zasiada do lektury i odkrywa intrygę, której nie spodziewałby się po niepozornym gościu.

Śledczy Siergiej Kamyszew poznaje młodą dziewczynę, córkę leśniczego, w której natychmiast się zakochuje i stara się zdobyć jej wdzięki. Nie zdaje sobie jednak sprawy z faktu, że dziewczyna prowadzi własną grę z innymi mężczyznami z okolicy. Niespodziewanie dla wszystkich, Oleńka wybiera podstarzałego rządcę Urbienina, pozbawiając Kamyszewa i pozostałych zalotników wszelkich złudzeń. Dziewczyna jednakże wydaje się niepewna swoich uczuć. Niestety, pewnego dnia w lesie dochodzi do tragedii…

Choć „Dramat na polowaniu” w założeniu samego autora miał być parodią popularnych kryminałów, wyszła mu jednak świetna powieść gatunkowa. Znajdziemy tu przy tym doskonałe portrety psychologiczne i poruszający obraz rosyjskiego społeczeństwa.

A przecież [Dramat na polowaniu jest] mimo wszystko fascynujący w lekturze, a przy tym zagadkowy — i w swej genezie, i w samej formie, co do której historycy

literatury i krytycy nie są jednomyślni. W istocie „Dramat na polowaniu” nie poddaje się jednoznacznej ocenie i klasyfikacji.

Niewątpliwie wyrósł on z zamiłowania Czechowa do parodii, któremu to zamiłowaniu dał upust w najwcześniejszych swych utworach już jako student (…). W okresie zaś, kiedy powstawał „Dramat na polowaniu”, nader modne stały się w Rosji parodie powieści kryminalnych i melodramatów. Powieść Czechowa ma podtytuł „Z notatek sędziego śledczego” i poczytywana była przez krytyków (…) za parodię romansu kryminalnego, skrzyżowanie parodii takowego z melodramatem.

Z posłowia tłumacza