Szokująco szczery obraz życia w Kabulu widzianego oczami kobiety, która usiłowała przekonać do idei demokracji i pokoju ludzi znających wyłącznie stan uciemiężenia i wojny. Powieść inspirowana faktami.

W mieście wybucha samochód-pułapka. Obcokrajowcy biorący udział w przyjęciu nie zwracają na to uwagi. Alkohol leje się strumieniami, aromat haszyszu maskuje smród benzyny, ścieków i kurzu, spowijający Kabul letnią porą. Między krzewami róż krążą służący ze srebrnymi tacami, nad basenem długonogie blondynki sączą drinki i plotkują.

Główna bohaterka powieści powinna być pośród tych „militarnych Barbie”, swoich jedynych przyjaciółek w surrealistycznym świecie żołnierzy, pracowników pomocy humanitarnej, terrorystów, najemników, korespondentów zagranicznych i szukających mocnych wrażeń turystów. Zamiast tego szykuje się na randkę ze swoim nowym kochankiem, który ma dostęp do wszystkich pomieszczeń w bazie wojskowej. Mogą w nich uprawiać seks, bez strachu, że ktoś ich nakryje. Szczególnie jej mąż.