Eli­za­beth Gaskell (1810−1865) to jedna z naj­wy­bit­niej­szych bry­tyj­skich pisa­rek XIX wieku. Znana jest z powie­ści „Pół­noc i Połu­dnie”, „Żony i córki” czy „Ruth” — gdzie kobiece boha­terki wal­czą nie tylko z prze­ciw­no­ściami losu, ale i o swoje prawa w świe­cie zdo­mi­no­wa­nym przez męż­czyzn.

Ceniona za swoją twór­czość przez Char­lesa Dic­kensa ma też w dorobku kilka prób z gatunku opo­wie­ści o duchach czy nowel gotyc­kich. Naj­słyn­niej­sza z nich „Opo­wieść sta­rej pia­stunki” weszła już do kanonu ghost-stories i jest włą­czana nie­mal do każ­dej anto­lo­gii. Podob­nie chwa­lona jest „Uboga kla­ry­ska”. Z kolei „Szara Dama” to kla­syczna opo­wieść w duchu histo­rii gotyc­kich, do któ­rych zali­cza się także pozo­stałe dwie nowele tego zbioru: „Opo­wieść dzie­dzica” i „Klą­twa rodu Grif­fi­th­sów”. Urze­kają one do dziś, a ich nie­sa­mo­wity kli­mat i mroczna atmos­fera są wręcz niedoścignione…