Pod koniec października 1936 roku hiszpański architekt Ignacio Abel przybywa do Nowego Jorku, by rozpocząć ostatni etap swojej długiej podróży. Jej początkiem była ucieczka do Francji przez jeden z frontów wojny domowej, za którym pozostawił żonę i dzieci. Podróż wypełniają mu wspomnienia sekretnego romansu z kobietą, która była miłością jego życia, a także konfliktów i wstrząsów poprzedzających bratobójcze walki w Hiszpanii.

Największy współczesny pisarz hiszpański mierzy się w tej powieści z największą traumą swej ojczyzny – hiszpańskiej wojny domowej. Opowiada o latach 1933-1936, które doprowadziły do krwawego, bratobójczego konfliktu. W powieści przewijają się postaci realnie istniejące (Negrín, Moreno Villa, Bergamín…) i fikcyjne. Tworzą one kontekst życia głównego bohatera, a zarazem sieć wątków zamieniających powieść w symfonię obrazów i skojarzeń oddających klimat epoki. Wyszukany styl, wspaniała historia miłosna i wnikliwy obraz przemian, które nieubłaganie kształtują ludzkie życie i przeznaczenie – epicki rozmach jest tu doprawdy imponujący.