W jaki sposób stajemy się mężczyzną?

Na to pytanie – które dziś wydaje się niezbyt politycznie poprawne – odpowiada antropolog, Franco La Cecla, zabierając nas w podróż po różnych kulturach. We wszystkich różnica płciowa jest podstawą społeczności ludzkiej. Tożsamość mężczyzny, podobnie jak tożsamość kobiety, jest kulturowym konstruktem, tak samo jak języki, którymi się posługujemy, Renesans, czy indyjska muzyka. Tożsamość mężczyzny często jest konstruowana z męskiej zazdrości o kobiecą zdolność dawania życia. Podczas gdy kobiety doskonale wiedzą, do czego są zdolne, mężczyźni muszą to cały czas udowadniać, stąd tożsamość męska jest bardziej płynna, niestała, w stanie kruchej równowagi. To z kolei tłumaczy mechanizmy dominacji, które mężczyźni uruchamiają w wielu społeczeństwach.

Wychodząc od najnowszych ustaleń antropologii, ale też opierając się na myśli Foucaulta, Levinasa i Illicha, La Cecla wyjaśnia, że czysto polityczne bądź czysto moralistyczne podejście do kwestii różnic płciowych nie odsłania całego ich bogactwa. Kobiety odpowiadają na męskie strategie innymi strategiami i w ten sposób dialektyka płci nie ustaje. Nawet „trzecie płcie”, queer i homoseksualiści czerpią pełnymi garściami z dorobku różnicy płciowej.

Ta polemiczna książka, o której głośno było we Włoszech, Francji, Stanach Zjednoczonych, jest odpowiedzią na wyzwanie rzucone przez Simone de Beauvoir, która ogłosiła swego czasu, że mężczyźni nie są w stanie mówić o męskiej tożsamości.