Gdy za horyzontem znika Rio de Janeiro, jego monstrualne drapacze chmur, ruchliwe ulice i bajeczne plaże, pojawia się ta prawdziwa, nieujarzmiona Brazylia. Do niedostępnego, siejącego postrach wśród turystów dzikiego Mato Grosso zaprasza tylko nielicznych.

Wacław Korabiewicz – wybitny podróżnik, lekarz i etnograf – był jednym z nich. W latach czterdziestych XX wieku, organizując pomoc dla polskich jeńców, dotarł do Brazylii. Mato Grosso stało się ucieczką przed okrucieństwami wojny. Wraz z towarzyszami, Stanisławem i Tadeuszem, wyruszył na podbój terenów, których fauna i flora obroniły się przed niszczycielską cywilizacją. W ich życiu rozpoczął się nowy rozdział – pełen fascynujących obserwacji, przygód i niebezpieczeństw. Na śmiałków czekały bowiem zastępy mieszkających tam Indian, głodnych kajmanów i jaguarów.

Urzekające opisy Wacława Korabiewicza przenoszą do samego serca odległej o tysiące kilometrów krainy. Pozwalają dotykać i smakować bogaty świat amazońskiej dżungli, nienaruszony ludzką obecnością. Świat, któremu dziś grozi zagłada.