„Imago” uchodzi za najlepszą powieść Żwikiewicza.

To historia wyprawy badawczej na planetę o ponadprzeciętnej, niezwykłej wprost aktywności biologicznej, pozwalającej na błyskawiczne kształtowanie nowych modeli życia i warunków dla nich. Owa aktywność jest prawdopodobnie dziełem ekperymentalnego posiewu dokonanego przez poprzednią ekpedycję.

W wyprawie bierze udział kosmiczny weteran, zgorzkniały i sterany życiem pilot tej pierwszej ekspedycji, a za załogę ma osobniki specjalnie i genetycznie przystosowane do lotów w kosmosie i eksploracji obcych światów.

W „Imago” pobrzmiewają echa „Solaris” Lema, Żwikiewicz daje wyraz swojej wiedzy na temat biologii, chemii, funkvjonowania biosfery i ewolucji. Pisze obrazem, budując wielostopniowe zdanie o iście bizantyjskim rozmachu – cała książka wydaje się być jedną wielką ewolucyjną animacją.