David G. Williamson, autor „Zdradzonej Polski”, dokonuje oceny działalności, roli i spuścizny polskiego ruchu oporu, prowadzącego walkę z nazistowskimi i radzieckimi siłami okupacyjnymi

Po klęsce we wrześniu 1939 r. na ziemiach polskich szybko powstała sieć organizacji bojowych, które nierzadko miały sprzeczne cele. Ich działalność obejmowała sabotaż, szpiegostwo, propagandę, egzekucje, akcje zbrojne i wojnę partyzancką. Także zwykli obywatele, którzy oficjalnie nie należeli do tajnych komórek, w życiu codziennym na najrozmaitsze sposoby stawiali opór wobec okupantów. Kulminacją działań było powstanie warszawskie, podczas którego polska armia podziemna z niezwykłą determinacją walczyła z przeważającymi siłami niemieckimi. W swojej książce Williamson wybiega poza zakończenie II wojny światowej i opisuje walkę byłych żołnierzy Armii Krajowej z proradzieckimi komunistami aż do ugruntowania się władzy ludowej w 1947 r.