Wszystko, co mi się przytrafiło było wynikiem mojej wrodzonej predyspozycji do wplątywania się w intrygi, w które wpadałam raz za razem z powodu ciekawości, z pragnienia kochania i podbijania, z chęci ucieczki przed znudzeniem albo pustką (…). Ze wszystkich osób, które spędziły kilka dni w Delhi, jedząc, pijąc i sypiając z prawdopodobnymi szpiegami, tylko ja ich sprowokowałam do tego, by mnie wykorzystali i uwiedli, z pewnością z powodu ewidentnej mojej wady: zbytniej łatwości podporządkowywania się.

Młoda dziewczyna, Aurora, prowadzi nudne i pełne rutyny życie, nieustannie marząc o jego zmianie. Podróż na Daleki Wschód ma być chwilowym antidotum na wszechobecną nudę i rzeczywiście staje się nim w stopniu niespodziewanym dla samej bohaterki. Aurorę zaskakuje splot zadziwiających okoliczności jakby żywcem wyjętych z filmów przygodowych. Nici zaskakującej intrygi, oplątującej niczym pajęczyna wszystkie osoby stykające się z główną bohaterką, zdają się prowadzić do jednej osoby, poznanej w Indiach Gudrun Holdein. Aurora pozwala nieść się wydarzeniom i mimo że jej marzenie o ciekawym życiu zostaje zrealizowane, nie potrafi brać w nim aktywnego udziału, jakby oglądała film, który w żadnym stopniu jej nie dotyczy. Przygody w życiu Aurory kończą się w pewnej chwili równie nagle, jak się rozpoczęły i równie zaskakująco, po czym następuje powrót do poprzedniej rutyny. Zostaje noc, bo tylko pod osłoną nocy, czyli w tajemnicy, można zachować swą intymną tożsamość, prawdziwą wolność niepoddawaną osądowi społeczeństwa…