Książka jest zapisem relacji z tragicznych zdarzeń, które rozegrały się w sezonie 1996 na Mount Evereście, gdy dwie komercyjne wyprawy kierowane przez charyzmatycznych liderów, Scotta Fischera i Roba Halla, znalazły się w potrzasku, zaskoczone podczas zejścia przez niezwykle gwałtowną nawałnicę. Żywioł pochłonął wówczas życie dwóch wybitnych przewodników wysokogórskich oraz trójki członków wyprawy.

Jest to wstrząsająca, pełna dramatyzmu historia o ludziach walczących o życie w strefie śmierci, kiedy ich los wydaje się już przesądzony. Opowiedziana przez Anatolija Bukriejewa, wytrawnego rosyjskiego alpinistę i przewodnika, który na przekór huraganowym wiatrom i szalejącej śnieżnej zawiei dokonał rzeczy niemożliwej, wyrywając zagubionych na Przełęczy Południowej uczestników z bezlitosnych szponów najwyższej góry świata.

Znaleźli się jednak ludzie, którzy zakwestionowali słuszność decyzji podjętych wówczas w szczytowych partiach góry przez Bukriejewa. W pierwszej publikacji opisującej zdarzenia owego feralnego dnia, Jon Krakauer, klient wyprawy Halla, winą za śmierć współtowarzyszy obarczył w dużej mierze Rosjanina zatrudnionego przez Scotta Fischera na stanowisku głównego przewodnika wyprawy. Książka jest zatem także osobistą odpowiedzią na ataki i zarzuty skierowane pod jego adresem.