Arkadij Lwowicz Dulczykow jest naczelnikiem jednego z kluczowych wydziałów w ważnym resorcie. Tytułowe biurko to dla niego znacznie więcej niż mebel w gabinecie. To życiowa podpora Dulczykowa.

Do biurka pielgrzymują interesanci. Usiłując coś załatwić, przynoszą naczelnikowi dary, dają łapówki, błagają. Rządzą tu groteska i sarkastyczny humor, dając obraz skorumpowanej rosyjskiej urzędniczej machiny, w której rządzi łapówka, kumoterstwo i wzajemne podkopywanie stołków. Swoją powieścią Aleksander Potiomkin wpisuje się w tradycję wielkiej, klasycznej literatury rosyjskiej, poszukującej diagnozy choroby, która toczy Rosję.