Opowieść o lwowskich klaudynkach

Klaudynki ‒ zwyczajne dziewczęta, których celem była służba ojczyźnie i społeczeństwu

W XIX wieku lwowskie dziewczęta spontanicznie powołały do życia stowarzyszenie mające służyć narodowej sprawie. Z powodzeniem wcielały w życie ideały przekazywane im przez nauczycielkę – Felicję Wasilewską, oraz nauki płynące z biografii ich patronki – Klaudyny Potockiej.

Książka o nich jest opowieścią o wierności ideałom, o miłości do ojczyzny i poszanowaniu prawdy. Jednocześnie mówi o mądrze pojętej rywalizacji, o działalności na rzecz innych oraz o zdobywaniu wiedzy i samorozwoju, a przy tym szacunku dla nauczycieli i rówieśników. Osobiste losy klaudynek nakreślone zostały na tle uwarunkowań historycznych.

Piękne Polki były także obiektami westchnień oraz muzami znanych poetów. Wandę Dybowską uwiecznił w poezji Wincenty Pol, a Leonia Wild stała się muzą Kornela Ujejskiego.

Klaudynkami były dziewczęta z pozoru zwyczajne, a jednak niepospolite, bo o wielkich sercach. Spośród rówieśniczek wyróżniał je entuzjazm, zaangażowanie oraz konsekwencja w dążeniu do celu. I te cechy udało się szczególnie podkreślić i ukazać czytelnikom.

Dzieje ich stowarzyszenia to lektura ciekawa i pouczająca, ale przede wszystkim inspirująca do głębszego zapoznania się z rozmaitymi formami działalności społecznej prowadzonej przez naszych przodków. Wszak historia to nie tylko polityka i wojny, ale też codzienna działalność, zwyczajna, z pozoru błaha, a przecież tak istotna.