Powieść jednego z najbardziej enigmatycznych pisarzy XX wieku, posiadacza wielkiego majątku, który udało mu się roztrwonić, niestrudzonego podróżnika, który rzadko opuszczał hotel, „geniusza w stanie czystym” (jak mawiał Jean Cocteau), „prezydenta Republiki Snów” (jak nazwał go Louis Aragon). To fascynująca przechadzka po otoczonej rozległymi ogrodami rezydencji uczonego Martiala Canterela, parku osobliwych wynalazków, gdzie mistrz i jego pomocnicy poświęcają życie na ołtarzu nauki.

„[…] Kolejnym interesującym przedmiotem wystawionym, by wzbudzał zachwyt gości jest latający ubijak, zawieszony na skomplikowanym urządzeniu wynalezionym przez Canterela do tworzenia prognoz meteorologicznych. Urządzenie to potrafi przewidzieć na dziesięć dni naprzód kierunek i moc nawet najlżejszego tchnienia wiatru oraz rozmiary, przejrzystość i zdolność skraplania każdej przyszłej chmury. Ubijak […] to mozaika z ludzkich zębów, wyrwanych przez doktora Canterela bezbolesną metodą. […] Kulminacyjnym punktem pobytu w Locus Solus jest wizyta w pawilonie wskrzeszeń […]”

— fragment hasła „Locus Solus” ze „Słownika miejsc wyobrażonych” Alberta Manguela i Gianniego Guadalupiego (przeł. M. Płaza)