Rok 66. Petroniusz, słynny arbiter elegantiarum na dworze Nerona, zostaje niesłusznie oskarżony o udział w spisku na życie cesarza. Ostatniej nocy, jaka mu pozostaje na podjęcie decyzji: czekać na siepaczy tyrana czy, jak szlachetnemu Rzymianinowi przystoi, popełnić samobójstwo – wydaje ucztę swego życia. Przy najwyborniejszych delicjach tamtych czasów i najprzedniejszych winach przyjaciele mają się delektować śpiewem, miłą rozmową – nie wspominać tylko o zbliżającej się tragedii. A jednak niełatwo w ostatniej godzinie zachować stoicki spokój – Petroniusz wspomina miłość swego życia, wybory, których nie da się już odwołać, błędy nie do naprawienia. Zmysłowego obrazu życia rzymskiej arystokracji dopełniają refleksje o wartości życia, wadze miłości i doskonałej śmierci.