Warszawskie Powiśle dla niektórych może być jednym z najpiękniejszych miejsc na ziemi. Z pewnością jednak nie tak widzi je wynajmująca tam maleńkie mieszkanko Jadzia. Do niedawna jeszcze pełna nadziei, że resztę życia spędzi u boku swego mężczyzny w Londynie, nagle musi się zmierzyć z całkiem innymi realiami. Narzeczony okazał się dużo mniej kochający, niż o tym zapewniał, a powrót do porzuconej przed wyjazdem pracy nie jest możliwy. W piekle kobiecej bezsilności na domiar złego plącze się jeszcze sześcioletni synek Gucio ze swoimi egzystencjalnymi pytaniami i cytatami z Norwida. Jadzia wierzy, że psychicznie odrodzi ją udział w telewizyjnym konkursie tańca.

Joanna Fabicka przedstawia historię Jadzi z dużym wdziękiem i poczuciem humoru. Bogaty świat przeżyć bohaterki znajduje odbicie w poetyce pełnego najwyższych emocji tanga. Nie brak tu także trafnych obserwacji, dotyczących zarówno szarej rzeczywistości, jak i świata mass mediów.