Nowe wydanie książki, która – po jej publikacji w drugim obiegu – stała się pozycją kultową.

Wiktor: „10 lutego zamkniento nas w towarowym wagnie gdzie z nami było 38 osób. Jechaliśmy bardzo długo wody nie było. Moje najsmulniejsze dni były gdy nie miałem chleba. […] Siostra umarła z głodu”.

Mieczysław: „Gdy przywieźli nas do Uzbekistanu kazali nam iść tegosz dnia do roboty. Niedawali nam przez 5 dni co do jedzenia tylko wyśmiewali się z nas i wyzywali nas o ty morda Polska. Ganiali małych dzieci do roboty znędzali się nad nimi. […] Po kilku tygodniach umarło dwoje dzieci i dwoje starszych ludzi z głodu”.

Świadectwa Polaków przechowywane w Instytucie Hoovera w Stanford stały się dla Ireny Grudzińskiej-Gross i Jana T. Grossa podstawą do stworzenia tomu „W czterdziestym nas Matko na Sibir zesłali”.

Ten – opatrzony wstępem i komentarzami autorów – zbiór wstrząsających opowieści ofiar masowych deportacji na wschód to lektura, która na długo pozostaje w pamięci. Porusza swoim autentyzmem i jest żywą lekcją historii. Szczególnie przejmują – spisane na poplamionych kawałkach papieru, koślawymi literami – zapiski przeżyć dzieci.

„W czterdziestym nas Matko na Sibir zesłali” to jedna z najważniejszych książek na temat sowieckiej okupacji Polski.