Jedna z najbardziej znanych powieści sf brytyjskiego filozofa i pisarza science fiction, napisana w 1937 roku, siedem lat po słynnych „Ostatnich i Pierwszych Ludziach”, w której przedstawił historię człowieka i ludzkości od pierwszej cywilizacji aż po ostatnią, gdy nasze słońce zniszczy układ planetarny.

Lecz rozmach „Ostatnich…” jest niczym wobec rozmachu „Stwórcy Gwiazd”, w którym Stapledon pokusił się o opis wymyślonej historii życia w całym wszechświecie. Wraz z bohaterem, który w trakcie nocnego spaceru zostaje wzięty w kosmos i odbywa niespotykaną nigdzie indziej w fantastyce naukowej podróż przez czas i przestrzeń, poznając niezliczone cywilizacje, humanoidalne i zupełnie niepodobne do człowieka, ich dzieje i upadki.

Jednocześnie jest to podróż w poszukiwaniu tytułowego „Stwórcy Gwiazd”, budowniczego, który stoi za stworzeniem naszego i wielu innych wszechświatów. Kiedy narrator na krótką chwilę spotyka się z twórcą, odkrywa, że „Stwórca Gwiazd” pozostaje w takim stosunku do wszechświata, jak każdy artysta do swego dzieła, ocenia na zimno jego jakość, nie odczuwając cierpień stworzonych przez siebie istot.

„Stwórca Gwiazd” nazywany bywa najwybitniejszą powieścią SF wszech czasów. Zachwycali się nią Lem, Clarke, Aldiss, Dysen, Borges. Ale z kolei C.S. Lewis nazwał końcowy fragment czystym kultem diabła.