Kultowe minipowieści Łukasza Orbitowskiego

Byłem tylko dzieckiem, ale rozumiałem, że każdy człowiek ma swoje tajemnice – lepsze i gorsze, małe i duże, śmieszne i straszne, takie, które mogą go zniszczyć, i prywatne skarby wolne od wszelkiego znaczenia. Lecz ludzi bez tajemnic nie ma.

Mechanik samochodowy rzucający klątwy na lokalnych wrogów i makabryczny artefakt, który wzmacnia w człowieku to, co pierwotne. Dolnośląska prowincja lat transformacji ustrojowej i szalona podróż przez kolejne dekady dwudziestowiecznego Krakowa. Rojenia o wielkości i cena, którą przyjdzie zapłacić w najmniej spodziewanej walucie.

„Czas cezarów” i „Sfora” to brawurowe teksty, które zachwyciły czytelników i krytyków. Tu historia podszyta jest fantastycznością, a humoreska o okultystach amatorach okazuje się opowieścią o lojalności, dojrzewaniu i więzi między ojcem a synem.

Błyskotliwa wyobraźnia, krwiste postaci i gawędziarski sznyt – oto Łukasz Orbitowski w najwyższej formie.