Wstrząsająca relacja dziecka – ofiary ojca-drapieżcy i obojętności matki.

Miłość mamy dawała mi poczucie bezpieczeństwa. Byłam pewna, że każe mu przestać. Ale nie kazała.

Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie… Patrzy na matkę i widzi siebie – małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć…

Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, z dystyngowaną matką i kochającą babcią.

Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. Zaczyna się koszmar.

Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją…

Nie tak jak ojciec całuje córkę.

– Tylko nie mów mamie – ostrzega – bo przestanie cię kochać.

Jednak dziecko mówi mamie.

A matka nie chce nawet o tym słyszeć…

Od tej chwili Toni musi mieć z tatusiem wspólną „tajemnicę”… Przez osiem lat…

A kiedy prawda wreszcie wychodzi na jaw, dziewczynka zostaje potępiona, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji.

Nadzieję i siłę musi znaleźć sama w sobie.