Kobieta, która próbuje odzyskać swoje życie. Policjant, który nie potrafi pogodzić się z końcem swojego małżeństwa. I obsesyjnie myśli o byłej żonie, dzieciach, utraconej rodzinie. Ich dzieci – zagubione i rozdarte. A obok dwudziestoletni chłopak owładnięty marzeniami o lepszym świecie. I od lat chroniony przez policjanta przegrany senator, który nie zdaje sobie sprawy, że jego rodzina tez się rozpada. Wokół Rzym, od peryferii po pałace władzy. Praca, szkoła, marzenia. Całe życie skoncentrowane w jednym dniu. Obyczajowy fresk, pełen ironii i współczucia, który chłonie się z zapartym tchem i który potwierdza status Melanii Mazzucco jako jednej z najlepszych współczesnych pisarek włoskich.