Kameralna powieść obyczajowa jednej z najlepszych tureckich pisarek, wielokrotnie nagradzanej w rodzinnym kraju, pełna pasji opowieść o zderzeniu kultur, miłości, wojnie oraz niedostrzeganym zazwyczaj heroizmie.

Lata ’40 XX wieku, Stambuł. Miłość Selvy, córki Fazila Resata, człowieka pochodzącego z rodziny o długich dyplomatycznych tradycjach, nie ma szans zyskać aprobaty w oczach ojca. Jej ukochany, Rafael, z pochodzenia jest Żydem. Rozdźwięk kulturowy i religijny zmusza nowożeńców do opuszczenia Turcji. Rafael i Selva wyjeżdżają do Francji. Ich życie w Paryżu okazuje się koszmarem – gdy wybucha II wojna światowa, młodzi małżonkowie muszą kryć się przed nazistami. Każdy kolejny dzień oznacza strach przed śmiercią lub zsyłką do obozu koncentracyjnego.

W tym samym czasie Turcja rozpaczliwie walczy o zachowanie statusu państwa neutralnego. Starsza siostra Selvy – Sabiha, zamężna z pracownikiem MSZ zaangażowanym w politykę kraju, stara się uporządkować swoje zawiłe życie. Wychowanie w tradycyjnej kulturze i ogromna wrażliwość utrudniają jej porozumienie z bliskimi. Pogłębiająca się depresja odsuwa kobietę od rodziny.

Przeplatając ze sobą dwa wątki – turecki i francuski, autorka ukazuje skomplikowaną sytuację ludzi w trakcie II wojny światowej i wspomina determinację tureckich dyplomatów, którzy lawirowali pomiędzy Niemcami, Rosją i Aliantami, by tylko zachować własną odrębność.