„Na początku były dzwony. Dzwony o dźwięku tak mocnym, że powodował pękanie bębenków w uszach. Jedyną osobą, która mogła owe dzwony wprawić w ruch, była głucha dziewczynka, która zamieszkała w dzwonnicy i tam dorastała, w niemal zupełnym odosobnieniu…”

„Dzwony” to pamiętnik Mojżesza, syna księdza i głuchoniemej dziewczyny, obdarzonego genialnym słuchem i anielskim głosem. Mojżesz cudem uniknął śmierci, został uratowany przez mnichów. Ze względu na jego niezwykły talent pozwolono mu pozostać w klasztorze, ale – również ze względu na talent – poddano go kastracji, aby podczas dojrzewania nie utracił pięknego głosu. Po latach spędzonych za murami w jego życiu pojawia się Amalia – przyjaciółka z dzieciństwa. Rodzi się między nimi miłość, która nigdy nie wygaśnie, ani na skutek sprzeciwu rodziny i rozłąki kochanków, ani wtedy, gdy kobieta wyjdzie za innego.

Harvell snuje piękną opowieść o wielkiej sile uczuć. O matce, która jest w stanie poświęcić życie za swoje dziecko, o mężu, który traci śmiertelnie chorą żonę, o mnichach oddających się zakazanym uciechom. A wszystko to na tle historycznych wydarzeń, jakie miały miejsce w XVIII-wiecznej Europie.