Tematem książki jest charakterystyczny gatunek opowieści grozy cieszący się wielką popularnością w Japonii okresu Edo powstały na bazie legend i podań ludowych, których bohaterami są postacie zmarłych oraz zwierzęta obarczone zdolnością do oszukańczego przeistaczania się w żywe istoty i naprzykrzania się innym. Przywołane przez Autora opowieści związane były z rytuałem „nocnych spotkań grozy” (kaidan kai), w czasie których w półmroku, przy świecach, rywalizowano o palmę pierwszeństwa w opowiadaniu najbardziej poruszających i przerażających opowieści o zjawach, duchach, upiorach i nadprzyrodzonych postaciach. Autor zwraca uwagę na to, że opowieści niesamowite mają nie tylko walor rozrywkowy, ale również dostarczają ważnych informacji o mentalności czy zwyczajach społeczeństwa japońskiego i mogą stanowić ważne źródło wiedzy na temat kultury Japonii, a zwłaszcza japońskiego folkloru.