Kalifornia i dziki świat natury, rozpacz, alkohol, podróż, załamanie nerwowe, oto motywy i elementy „Big Sur” Jacka Kerouaca, prozy, w której miesza się wyobraźnia i rzeczywistość, fikcja i doświadczenie osobiste.

Bohaterem powieści jest Jack Duluoz, pisarz, alkoholik i neurotyk, odklejony od świata, błąkający się i samotny. To poniekąd alter ego Kerouaca, przywodzące na myśl bohaterów „W drodze” i „Włóczęgów Dharmy”, tyle że na innym etapie życia. Mentalnie i fizycznie Duluoz stacza się i zagraża sam sobie, szuka bezpiecznej niszy, kryjówki. Wszystko jednak wymyka mu się z rąk, a jego wyprawy nad Pacyfik, do Big Sur, mające coś zmienić, okazują się daremne: „Żegnaj, Sur Gadałeś mu kiedy jak woda spotyka wodę?”.

Książka Kerouaca to proza znad krawędzi, autotematyczne, bolesne wyznanie oraz ironiczny komentarz do legendy kalifornijskiej bohemy. Autor wspomniał kiedyś: „Mój styl zmieniał się: »Railroad Earth« to eksperymentalne speed-writing, »Tristessa« była mistyczna, naładowana drzazgami, »Podziemni« to echo konfesyjnego szaleństwa »Notatek z podziemia« Dostojewskiego. »Big Sur« jest ich doprowadzonym do perfekcji połączeniem”.

Nietypowym, ale harmonijnym dopełnieniem powieści jest poemat „Morze. Odgłosy Pacyfiku w Big Sur”, dołączony na końcu książki.