Edward jest najeżony, zaimpregnowany na otaczający go świat. Wszystko go denerwuje.

Jakby chodził ciągle w za ciasnych butach. Złośliwy dla żony, niecierpliwy dla córki, prawie nie ma czasu dla swego starego ojca.

Któregoś dnia ulega groźnemu wypadkowi. W wyniku niespodziewanych zdarzeń porzuca swoje dotychczasowe .życie, by na nowo odkryć

żonę, córkę i otaczający go świat. Zaczyna być szczęśliwy i dostrzegać ludzi i rzeczy, które przecież ciągle go otaczały. Podobno szczęście jest

zaraźliwe na odległość 800 metrów. Na to wygląda, bo główny bohater roztacza taka pozytywną aurę.

Edward nigdzie nie wyjeżdża, nie ucieka w podróż dookoła świata,nie jedzie do Amazonii.

Mieszka w tym samym mieszkaniu, chodzi tym samym chodnikiem, spotyka tych samych ludzi, ale wszystko jest inne.