Sergiej Paradżanow stworzył własny gatunek filmowy w opozycji do obowiązującego wówczas nurtu realizmu socjalistycznego, jedynego akceptowanego wówczas w ZSRR. To i jego kontrowersyjny styl życia doprowadziły do licznych przejawów szykanowania go przez ówczesne władze celem Poskromienia jego talentu i twórczości. Paradżanow profesjonalnie zajął się filmem w 1954 roku, ale z czasem zdystansował się do swojej wczesnej twórczości, określając wszystko, co zrobił przed 1964 rokiem jako „śmieci.”

Paradżanow obrał swój kierunek artystyczny po obejrzeniu „Dziecka wojny” Tarkowskiego, sam miał wielu wielbicieli, jednak, jak Orson Welles i wielu innych wyjątkowych twórców, nie znalazł naśladowców. „Ktokolwiek próbuje mnie naśladować jest zgubiony” – miał powiedzieć Paradżanow.

W pakiecie znajdują się następujące filmy: „Aszik Kerib”, „Barwy Granatu”, „Cienie zapomnianych przodków”, „Legenda o twierdzy Suramskiej”, „Kod Paradżanowa”.