Kazimierz Garapich, urodzony w 1878 roku, był ziemianinem, synem posła do Rady Państwa i Sejmu Krajowego Galicji. Był także ojcem wielu dzieci. W sumie było ich ponad dwadzieścioro, ale tylko siedmioro występowało jako legalni potomkowie rodu z prawem do dziedziczenia nazwiska i majątku, mieszkania we dworze i edukacji.

Michał P. Garapich, urodzony w drugiej połowie XX wieku, postanowił odnaleźć potomków Kazimierza, tych uznanych i tych, którym nie dano prawa do nazwiska. Szukał ich w Polsce i na Ukrainie. Tym, których odnalazł, musiał uświadomić, jakie łączą ich więzy.

Próbując rozwiązać zagadkę pewnego pochówku, autor podążył tropem rodzinnych sekretów, przemilczeń w pamiętnikach, półsłówek zapamiętanych z rozmów starszych oraz śladów zachowanych w archiwach dawnej CK monarchii.

A mierząc się z rodzinną tajemnicą, stworzył sagę – dzieje rodziny polskich ziemian, którzy mieli wpływ na historię, a zarazem byli jej ofiarami. Opisał zmieniające się warunki polityczne, ekonomiczne i społeczne, relacje miedzy dworem a wsią oraz ich wpływ na losy kolejnych pokoleń. I losy rodowego majątku, z którego ostatecznie nic nie zostało. Poza kilkoma nagrobkami.