„Dziennik” wybitnego prozaika polskiego Jana Józefa Szczepańskiego, obejmujący lata 1945-2002 (od wyjścia autora z partyzantki po ostatnie zapisy szpitalne), to nie tylko dzieło literackie o wyjątkowych walorach artystycznych, ale także rzecz o wybitnych walorach dokumentalno-poznawczych, bo portretująca cały okres powojenny do 2002 roku. Jan Józef Szczepański pokazuje, jak wielowarstwowe i barwne było życie w czasach powszechnie uważanych za szare i monotonne.

Czwarty tom „Dziennika” Jana Józefa Szczepańskiego obejmuje lata 1973-1980. To gorący okres w życiu prywatnym autora, niezwykle ciekawy także w życiu społecznym i politycznym. Wybór Karola Wojtyły na papieża, strajk w stoczni czy przyznanie Nagrody Nobla Czesławowi Miłoszowi – Szczepański poświęca tym wydarzeniom dużo miejsca, drobiazgowo je przedstawia i analizuje. Obok wydarzeń historycznych pisarz ukazuje też swoje życie prywatne i towarzyskie, dzielone między dom krakowski, a Kasinę.

Czwarty tom „Dziennika” udowadnia, że Jan Józef Szczepański należał do najwybitniejszych pisarzy swego pokolenia.