Nazywam się Hagenbeck… Filip Hagenbeck.

Kim jestem?

Szpiegiem. Zwyczajnym.

W drugim tomie moich wspomnień, po powrocie z misji w Nigerii, na początku lat 90 usłyszałem: „Już tu nie pracujesz!”. Ale przecież z wywiadu ponoć się nie wychodzi! Byłem więc nadal szpiegiem, tyle że bezrobotnym…

Długo to nie trwało. Wkroczyłem pewnie w wartki nurt raczkującego kapitalizmu i m.in. importowałem pomarańcze, o mało nie dopadli mnie handlarze narkotyków w Grecji, uratowałem polskie cukrownie przed bankructwem, a potem byłem świadkiem narodzin Radia Kolor. Zostałem nawet giełdowym „milionerem”.

I wtedy zadzwonił telefon…

Powrót do dawnej Firmy wcale nie był łatwy.

W drugiej części mojej opowieści zdradzę Wam liczne tajemnice…

Opowiem w szczegółach, jak zwyczajny szpieg uprawia swoje rzemiosło, prowadząc z pozoru zwyczajne życie. Niektórzy powiedzieliby – nadmiernie urozmaicone. Zwłaszcza, gdy Rzeczpospolita posłała mnie do Gorącego Kraju. Było… naprawdę gorąco.

Jak udało mi się przeżyć, jak przetrwałem liczne burze i niejeden samum? Sprawdźcie!