Pieskie życie (1918)

W „Pieskim życiu” włóczęga żyjący na ulicy, musi stoczyć pojedynek z policjantami, uciekać przed grożącymi mu oszustami, by w końcu znaleźć szczęście w ramionach pięknej szansonistki (Edna Purviance). Zaloty stają się treścią najlepszych gagów Chaplina. Pierwsze spotkanie Trampa i dziewczyny to nieporozumienie, w którym ona próbuje flirtować, a on jest przekonany, że mrugnięcia i zachęcające gesty to oznaka choroby reumatycznej. Z kolei śpiewana przez ukochaną piosenka, choć nie porusza serca włóczęgi, w zamian powoduje u innych słuchaczy spazmy smutku i rozpaczy, gdzie nawet syfony na stolikach wybuchają strumieniami wody sodowej.

W tej plątaninie zdarzeń, romansów i nocnych lokali z poświęceniem towarzyszy bohaterowi uratowana na ulicy suczka Scraps – „aktorka” zdolna rywalizować z Charliem w jego najśmieszniejszych przygodach.

Pielgrzym (1923)

Tramp Charliego Chaplina w charakterystycznym meloniku, za dużych spodniach, butach założonych na opak i z nieodłączną laseczką jest bohaterem, którego nawet cień nie może być pomylony z nikim innym. Jego legendę zbudowały krótko i średniometrażowe filmy skrzące się gagami i zwariowanymi perypetiami; prawdziwe celuloidowe uczty.

W „Pielgrzymie” Tramp ucieka z więzienia w przebraniu duchownego. Przez pomyłkę zostaje pastorem w parafii, gdzie wsławia się nowatorskim kazaniem o Dawidzie i Goliacie. Niestety zostaje uwikłany w kradzież funduszu kościelnego, dokonaną przez dawnego kolegę z celi. Próbując odzyskać pieniądze, sam zaczyna być ścigany. Niezapomniane jest zakończenie filmu, w którym Tramp idzie okrakiem po linii granicznej USA i Meksyku. Prawdziwy włóczęga nigdzie bowiem nie może znaleźć spokojnego domu.