Paryż 1931. Dziesięcioletnia Ethel odwiedza wystawę krajów kolonialnych. Urzeczona egzotyką, wraz ze swoim stryjecznym dziadkiem postanawia na rodzinnej posesji zrekonstruować pawilon indyjski. Realizacja projektu się przeciąga, dziewczyna dorasta. W liceum poznaje tajemniczą Ksenię, córkę rosyjskich imigrantów, którzy zbiegli do Francji przed rewolucją bolszewicką. Atmosfera w Paryżu gęstnieje: nasila się antysemityzm, coraz większą popularność zyskują ruchy faszystowskie. Druga wojna światowa okaże się prawdziwą próbą przyjaźni i charakterów. Ethel będzie musiała się ukrywać w górach, pozna głód i strach.

W „Powracającym głodzie” Le Clézio rekonstruuje historię swojej matki i wskrzesza dawny Paryż: zaułki, dzielnicę Montparnasse, tętniące życiem bulwary.