Debiutancka powieść Davida Mitchella z 1999 roku to przykład zupełnie nowego stylu pisarskiego, nieobecnego dotąd na polskim rynku. Książka składa się z dziewięciu opowieści i epilogu, które stanowią nierozerwalną całość, choć poszczególne części mogą być czytane niezależnie od siebie. Wszystkie, okazuje się, są powiązane poprzez postać, wydarzenie, rekwizyt czy łańcuch przyczynowo-skutkowy. Rozgrywają się w Europie i Azji. Każda z części ma źródło w innym gatunku literackim – możemy w nich rozpoznać elementy powieści historycznej, romansu, kryminału, powieści szpiegowskiej, science fiction, mitów o powstaniu świata. Wszyscy bohaterowie są w podróży, w biegu, uciekają przed czymś, mają poczucie braku przynależności. Autor, stwarzając wszechwiedzącego narratora, spogląda na ziemię i jej mieszkańców z odległej perspektywy i powołuje do istnienia rozmaitych bohaterów, których głosem przemawia.