„Przygody kapitana Alatriste” to opowieść o Hiszpanii pierwszej połowy XVII wieku. Na tronie zasiada młody, nie mający na nic wpływu, Filip IV, wnuk potężnego Filipa II. Dwór habsburski powoli staje się labiryntem intryg, podchodów, wzajemnych świństw. Z jednej strony sprawujący rządy kanclerz, z drugiej sekretarz królewski, uprawiający własną podstępną politykę ramię w ramię ze złowieszczym inkwizytorem. Na skrzyżowaniu tych dwóch ośrodków władzy znajduje się Diego Alatriste y Tenorio, czterdziestoparoletni szermierz, wytrawny żołnierz. W czasie gdy nie jest na wojnie, dorabia, pojedynkując się w cudzych sprawach. Małomówny, raczej sceptyk, zna życie od najgorszej strony i może dlatego zachowuje wciąż elementarne zasady moralne.

Tym razem kapitan Alatriste przekonuje się, jak wielka jest potęga Świętej Inkwizycji. Ínigo Balboa, jego młody sługa, na skutek diabelskiego podstępu dwunastoletniej Angéliki de Alquézar, na własnej skórze doświadcza władzy i bezwzględności Oficjum i jego złowrogiego sędziego Emilia Bocanegry. Jednak chłopak jest tylko przynętą, pułapkę bowiem zastawiono na jego pana. Misternie utkana intryga wydaje się nieuchronnie prowadzić do triumfu sił niechętnych kapitanowi.

Każda powieść z tej serii stanowi odrębną przygodę, choć nie zmieniają się główni bohaterowie, także źli, i najczęściej poczynania tych ostatnich są osnową fabuły.